Waarom ik beeldhouw –

een innerlijke noodzaak

Kunst is voor mij een afdaling.

Niet naar de brede boulevards van het zichtbare, maar naar de catacomben van het innerlijke. In die ondergrondse ruimtes groeit verbeelding, tast het denken, wordt het voelen een gids. Daar, ver van strategie en markt, ontstaat iets wat zich niet laat sturen, alleen maar ontdekken.

Zoals de eerste mensen zich terugtrokken in grotten om hun wereld in beelden te vatten, zo keer ik terug naar diezelfde impuls. Hun gebaren waren stil, lichamelijk, noodzakelijk.  Een hand op de muur, een ademtocht van pigment om te zeggen: ik ben hier.Dat moment zie ik als het beginpunt van kunst. Geen illustratie van de werkelijkheid, maar een markering van bestaan. Een spoor van aanwezigheid, kwetsbaarheid, verwondering.

Beeldhouwen is voor mij geen keuze, maar een noodzaak.

Ik voel het als een voorrecht en een opdracht om met mijn handen, mijn adem, mijn lichaam iets te maken dat resoneert met wie we ten diepste zijn. Mijn materialen brons, koper, marmer, steen, hout zijn geen versiering. Ze ademen tijd, herinnering, vergankelijkheid. Ze zijn sporen van een innerlijk landschap: fossielen van een gedachte, restvormen van groei.

Ik werk traag, geconcentreerd, fysiek. Elk beeld ontstaat in stilte, uit een proces van overgave en zoeken. Niet om te verklaren, maar om aanwezig te zijn. Niet als object, maar als ruimte.Mijn beelden vragen niet om begrepen te worden, maar om beleefd te worden, als echo’s van iets ouds dat we bijna vergeten zijn.

Is er nog pure kunst mogelijk?

Dat is een vraag die mij bezighoudt. In een wereld waarin de kunstenaar steeds vaker gestuurd wordt door marktlogica, zichtbaarheid en verwachtingen, blijft die innerlijke vrijheid onder druk staan. Toch geloof ik dat echte kunst mogelijk blijft, als we de moed hebben om af te dalen. Om de stilte op te zoeken. Om te werken vanuit noodzaak, niet vanuit strategie. Om terug te keren naar het ongepolijste, het lichamelijke, het ware begin.

Mijn werk wil geen antwoorden geven. Het wil een ruimte openen.

Voor aanwezigheid. Voor verstilling. Voor verbinding.

Als beeldhouwer ben ik steeds op zoek naar dat ene gebaar, zoals de hand op de muur in een oergrot, dat zegt:

Ik ben hier.

Dirk De Middeleer

Beeldhouwer - schilder